Nie wymaga pracochłonnej obsługi i podłączenia do komina. Pozwala się cieszyć widokiem prawdziwych płomieni, jednak ciepła daje niewiele.
Nie ma wielkich wymagań instalacyjnych. Można go zamontować w domu jednorodzinnym i w wielopiętrowej kamienicy, także w pomieszczeniu o niewielkim metrażu i bez dostępu do przewodu kominowego. Konieczne są jednak prawidłowa wentylacja wywiewna i dopływ świeżego powietrza, ponieważ jak w każdym procesie spalania również w biokominku jest zużywany tlen. Podstawowy element biokominka to palenisko ze stali nierdzewnej, a w nim zbiornik na paliwo. Może być wypełniony pochłaniającymi je włóknami ceramicznymi, dzięki czemu spalanie jest mniej gwałtowne, a paliwo nie rozlewa się przy ewentualnym pochyleniu urządzenia.
Do tego obudowa, także ze stali pokrytej lakierem odpornym na wysoką temperaturę albo ze szkła hartowanego z frezowanymi krawędziami, MDF-u, betonu, ceramiki, kamienia lub kombinacji tych materiałów. Musi być odporna na wysoką temperaturę, która na tylnej ściance kominka może dochodzić do 120oC, i nie może być szczelna, aby możliwy był dopływ powietrza do spalania.
Zwykły stalowy biokominek można obudować materiałami o właściwościach akumulacyjnych, a w palenisku umieścić kamienie lub polana ceramiczne, które będą się nagrzewały, dzięki czemu ciepło będzie oddawane jeszcze przez pewien czas po wygaśnięciu ognia. Paliwem do biokominków jest płyn lub żel wytworzony na bazie alkoholu i uszlachetniany rozmaitymi substancjami, dzięki którym płomień może mieć żółty, pomarańczowy, czerwony albo niebieski kolor. Żel zwykle jest sprzedawany w puszkach, które ustawia się w palenisku. Płyn kupuje się w butelkach i wlewa do zbiornika w biokominku https://slash.com.pl/od-czego-zaczac-remont-starego-domu/. Ze względów bezpieczeństwa nie wolno tego robić, gdy płonie ogień. Biopaliwo ma stosunkowo wysoką kaloryczność – około 30 MJ/kg, ponad dwukrotnie większą niż drewno (12 MJ/kg). Jeden litr biopaliwa spala się w kominku przez dwie do ośmiu godzin, zależnie od rodzaju palnika oraz stopnia otwarcia dopływu paliwa do paleniska. Puszka żelu o pojemności około 0,4 λ może się palić nawet trzy godziny. Pierścienie redukcyjne umożliwiają regulację wielkości płomienia i wydłużenie czasu spalania.
Po wypaleniu porcji paliwa w palenisku nie pozostaje popiół ani sadza na ściankach. Kupując biopaliwo, warto sprawdzić, czy ma wymagany atest Państwowego Zakładu Higieny. Nieatestowane biopaliwo jest zwykle tańsze, lecz może być niebezpieczne w użyciu, wydzielać nieprzyjemny zapach lub dymić.
Podczas spalania biopaliwa powstają energia cieplna, para wodna oraz dwutlenek węgla. Ten ostatni w ilości porównywalnej do wydychanej przez aktywnego dorosłego człowieka https://slash.com.pl/jak-urzadzic-mala-kuchnie-w-bloku/ . Ciepło rozchodzi się głównie przez promieniowanie. Para wodna sprawia, że powietrze w pomieszczeniu z działającym biokominkiem nadmiernie się nie wysusza.
Ogień w palenisku biokominka wygasza się za pomocą specjalnego przyrządu, pokrywki na zbiorniku z biopaliwem lub zasuwy w palenisku. W urządzeniach sterowanych pilotem do nalania paliwa oraz zapalania lub zgaszenia ognia wystarczy naciśnięcie odpowiedniego przycisku. Korzystanie z pilota wymaga jednak podłączenia biokominka do zasilania elektrycznego.
Przeczytaj również artykuły o znaczeniu betonu w budowie fundamentów, zaletach ogrzewania podłogowego